และเราควรนำสิ่งที่สอนเราไปสู่การต่อสู้ในอนาคตไฮโลออนไลน์ โดย SHANE KEATING และ DARRYN WAUGH/THE CONVERSATION | เผยแพร่ 1 ส.ค. 2018 19:00 น
สิ่งแวดล้อม
แบ่งปัน
พาดหัวข่าวในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาเหมือนหนังระทึกขวัญเชิงนิเวศระดับนานาชาติ ที่หอดูดาว Mauna Loa ซึ่งตั้งอยู่บนภูเขาไฟในฮาวาย นักวิจัยตรวจวัดระดับ CFC-11 ที่ผิดปกติในชั้นบรรยากาศ การตรวจวัดทำให้ชุมชนวิทยาศาสตร์สับสน: CFC-11 ซึ่งเป็นก๊าซทำลายชั้นโอโซนมีศักยภาพ ได้รับการตรวจสอบอย่างรอบคอบเนื่องจากถูกห้ามภายใต้พิธีสารมอนทรีออลปี 1987
แต่ในไม่ช้าการตรวจวัดจะได้รับการยืนยันโดยสถานีสังเกตการณ์ในกรีนแลนด์ อเมริกันซามัว และแอนตาร์กติกา หลักฐานชี้ให้เห็นถึงการผลิตสารเคมีต้องห้ามอย่างผิดกฎหมาย ซึ่งคุกคามการฟื้นตัวของชั้นโอโซนที่ป้องกันรังสียูวีของโลกที่เปราะบาง แต่ตัวตนของซุปเปอร์วายร้ายด้านสิ่งแวดล้อมยังคงเป็นปริศนา จากนั้นความก้าวหน้า
ทีมนักวิทยาศาสตร์ในเมืองโบลเดอร์
รัฐโคโลราโด ดำเนินการตามแบบจำลองสภาพภูมิอากาศโลกแบบย้อนกลับเพื่อติดตามแหล่งที่มาของ CFC-11 ไปยังเอเชียตะวันออก เส้นทางนี้ถูกหยิบขึ้นมาโดย Environmental Investigation Agency ซึ่งเป็นองค์กรนักเคลื่อนไหวขนาดเล็กที่ตั้งอยู่เหนือร้านกาแฟในอิสลิงตัน กรุงลอนดอน EIA ส่งผู้ตรวจสอบไปยังประเทศจีนและเปิดเผยการผลิต CFC-11 ที่ผิดกฎหมายสำหรับโฟมฉนวนที่ใช้ในอุตสาหกรรมการก่อสร้างของจีน “นี่เป็นอาชญากรรมต่อสิ่งแวดล้อมในวงกว้าง” แคลร์ เพอร์รี หัวหน้าฝ่ายรณรงค์เรื่องสภาพอากาศของ EIA กล่าว
ในขณะเดียวกัน นักวิทยาศาสตร์และนักการทูตจากทั่วโลกมารวมตัวกันที่กรุงเวียนนาเพื่อประชุมคณะทำงานขององค์การสหประชาชาติว่าด้วยพิธีสารมอนทรีออล รายงานบล็อกบัสเตอร์ของ EIA อยู่ในระดับสูง แต่ประชาคมระหว่างประเทศจะรวมตัวกันอีกครั้งเพื่อปกป้องชั้นโอโซนและรักษา “สนธิสัญญาด้านสิ่งแวดล้อมที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในโลก” ได้หรือไม่
ต้นแบบความร่วมมือ
ครั้งสุดท้ายที่หลุมโอโซนเป็นข่าวหน้าหนึ่ง ประธานาธิบดีโรนัลด์ เรแกน ยังคงกินเยลลี่บีนอยู่ในสำนักงานรูปไข่ ในปี 1985 นักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษได้ประกาศการค้นพบความเข้มข้นของโอโซนในบรรยากาศที่ลดลงอย่างน่าตกใจซึ่งสูงกว่าทวีปแอนตาร์กติกา “หลุมโอโซน” ตามที่ทราบกันดีอยู่แล้ว เกิดจากสารเคมีกินโอโซนที่เรียกว่าคลอโรฟลูออโรคาร์บอน (CFCs) ที่ใช้เป็นสารทำความเย็นในเครื่องปรับอากาศและสารขับดันในกระป๋องสเปรย์ละออง
การค้นพบนี้ทำให้เกิดความคิดเห็นของประชาชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งความกังวลเกี่ยวกับความเสี่ยงของมะเร็งผิวหนัง ต้อกระจก และการถูกแดดเผาที่เกี่ยวข้องกับการได้รับรังสีอัลตราไวโอเลตที่เพิ่มขึ้น ในออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ แคมเปญโฆษณายอดนิยมที่มีนกนางนวลเต้นสนับสนุนให้ผู้ที่ไปชายหาดให้ “สวมเสื้อเชิ้ต สวมครีมกันแดด และตบหมวก!”
แม้ว่าความไม่แน่นอนหลายประการเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ยังคงมีอยู่—ซึ่งถูกอุตสาหกรรมเคมีเอาเปรียบอย่างกระตือรือร้น—ประธานาธิบดีเรแกนยอมรับอันตรายที่เกิดจากหลุมโอโซนและสนับสนุนการเจรจาระหว่างประเทศอย่างจริงจังเพื่อห้าม CFCs ซึ่งรวมถึง CFC-11 เมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2532 พิธีสารมอนทรีออลเกี่ยวกับสารที่ทำลายชั้นโอโซนกลายเป็นกฎหมาย
ในคำแถลงการลงนามของเขา เรแกนประกาศพิธีสารมอนทรีออลว่าเป็น “ต้นแบบของความร่วมมือ” และ “เป็นผลจากการยอมรับและมติระหว่างประเทศว่าการพร่องของโอโซนเป็นปัญหาระดับโลก” มันยังคงเป็นความสำเร็จด้านสิ่งแวดล้อมที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา
ผลกระทบที่ยั่งยืนต่อสภาพอากาศของโลก
สามทศวรรษหลังจากมอนทรีออล ชั้นโอโซนกำลังแสดงสัญญาณการฟื้นตัว ในเดือนมกราคม 2018 การศึกษาของ NASAพบว่ารูโอโซนมีขนาดเล็กที่สุดนับตั้งแต่ปี 1988ปีก่อนที่โปรโตคอลมอนทรีออลจะมีผลบังคับใช้ แต่การฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์จะใช้เวลาหลายสิบปี “สารซีเอฟซีมีอายุได้ตั้งแต่ 50 ถึง 100 ปี ดังนั้นสารซีเอฟซีจึงคงอยู่ในบรรยากาศเป็นเวลานานมาก” แอนน์ ดักลาส นักวิทยาศาสตร์ของ NASA หนึ่งในผู้เขียนการศึกษากล่าว “ตราบใดที่หลุมโอโซนหมดไป เรากำลังดูที่ปี 2060 หรือ 2080”
ในระหว่างนี้ CFCs ยังคงส่งผลกระทบต่อสภาพอากาศของโลกในรูปแบบที่ไม่คาดคิด CFCs เป็นก๊าซเรือนกระจก ที่ทรงพลัง โดยมีศักยภาพในการทำให้ร้อนมากกว่า 5,000 เท่าของคาร์บอนไดออกไซด์ที่มีน้ำหนักเท่ากัน คาดว่าการห้ามใช้สาร CFCs และสารเคมีทำลายโอโซนอื่นๆ ได้ชะลอภาวะโลกร้อนได้มากถึงหนึ่งทศวรรษ
อย่างไรก็ตาม การเพิ่มขึ้นเหล่านั้นถูกคุกคามโดยสารเคมีที่เป็นมิตรกับโอโซน แต่กักเก็บความร้อน ซึ่งเข้ามาแทนที่สาร CFC ในเครื่องปรับอากาศและฉนวนของเรา การแก้ไขล่าสุดในพิธีสารมอนทรีออลจะยุติการใช้สารเคมีประเภทใหม่นี้ภายในปี 2571
ที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คืออิทธิพลที่ซับซ้อนของรูโอโซนที่มีต่อชั้นบรรยากาศและมหาสมุทรของโลก การสูญเสียโอโซนที่ดูดซับรังสียูวีเหนือขั้วโลกใต้ได้เปลี่ยนรูปแบบของลมรอบทวีปแอนตาร์กติกา ลมที่พัดผ่านมหาสมุทรใต้ที่มีกำลังแรงจะดึงน้ำลึกขึ้นสู่ผิวน้ำ ซึ่งจะมีการ “ระบายอากาศ” โดยการสัมผัสกับบรรยากาศ
น้ำลึกของแอนตาร์กติกอุดมไปด้วยคาร์บอน ทำให้ดูดซับCO₂ในชั้นบรรยากาศได้ไม่ดี นั่นหมายความว่ามหาสมุทรมีประสิทธิภาพในการกำจัดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ส่วนเกินออกจากชั้นบรรยากาศน้อยลง ทำให้ความสามารถในการชดเชยภาวะโลกร้อนลดลงไฮโลออนไลน์
